W Polsce mamy kilka znaczących skansenów. Powołane do życia w 1976 roku Muzeum Wsi Kieleckiej – Park Etnograficzny należy z pewnością do tych największych i najbardziej znanych placówek. Urzeka liczbą zabytkowych obiektów i ekspozycjami wyposażenia wnętrz.
Park Etnograficzny - Skansen w Tokarni mieści się przy trasie Kielce-Kraków (8 km za Chęcinami w kierunku Krakowa).
Muzeum jest realizacją założeń naukowych etnografa i znawcy tradycyjnej kultury ludowej profesora Romana Reinfussa. Jego zamierzeniem było odtworzenie typowego układu osadniczego wiosek z różnych subregionów Kielecczyzny: Gór Świętokrzyskich, Wyżyny Krakowsko-Częstochowskiej, Wyżyny Sandomierskiej i Niecki Nidziańskiej.
Od początku istnienia skansenu, jego zadaniem było gromadzenie, naukowe opracowanie i ochrona najcenniejszych zabytków architektury drewnianej z terenów Kielecczyzny. Skansen liczy 65 ha, z czego 20 ha to lasy. W Parku Etnograficznym znajdują się stałe ekspozycje budownictwa wiejskiego, małomiasteczkowego i dworskiego.
Plan zabudowy przewiduje gromadzenie i eksponowanie zabytków architektury w kilku zwartych sektorach. Są one reprezentatywne dla etnograficznych subregionów Kielecczyzny, czyli kolejno terenów: Gór Świętokrzyskich, Wyżyny Sandomierskiej, Niecki Nidziańskiej i Wyżyny Krakowsko-Częstochowskiej. Dla odtworzenia pełnego, wiarygodnego historycznie obrazu życia społeczności wsi i miasteczek, prezentowane są także zabytki sakralne, jak również mała architektura tego typu: przydrożne krzyże, kapliczki i figury.
Oprócz wiejskich zagród zwiedzić można aptekę, młyny, szkołę z wyposażeniem a nawet zabytkowy barokowy kościół p.w. Matki Bożej Pocieszenia z 1763 roku. W każdym z zakątków znajdują się zabytkowe obiekty i eksponaty obrazujące życie z różnych obszarów, a pieczołowicie zrekonstruowane wnętrza przenoszą nas w odległe czasy. Jednym z ciekawszych obiektów na terenie skansenu jest piękny spichlerz przeniesiony tu z Klasztoru Sióstr Bernardynek w Chęcinach.
W skansenie położonym w zakolu Czarnej Nidy, tuż przy trasie E77 prowadzącej z Kielc do Krakowa, swoje nowe miejsca znalazły zagrody wiejskie, wiatraki, spichlerze, budynki folwarczne, plebanie i kościoły. Nie są to miejsca przypadkowe. Drewniane budowle stanowią całe fragmenty wsi, występują w naturalnych zespołach osadniczych, w otoczeniu zbliżonym do pierwotnego. Obok typowego dla każdego regionu wyposażenia i narzędzi codziennego użytku w zabytkowych wnętrzach prezentowane są ginące zawody – znaleźć tu warsztaty rzemieślnicze szewca, kowala, plecionkarza czy wytwórcy gontów. Można też wstąpić do XIX-wiecznej apteki, wiejskiego sklepiku i pracowni krawieckiej z lat 30. XX wieku. Swojski klimat zagrody podkreślają przydomowe ogródki, płoty i studnie, nie brakuje też inwentarza domowego.
Koniecznie zobaczcie w Tokarni:
wiatrak "holender" z Pacanowa (1913 r.),
spichlerz dworski ze Złotej (1719 r.),
barokowy kościół p.w. Matki Bożej Pocieszenia z Rogowa nad. Wisłą (1763 r.),
kuźnię z Radoski,dwór z Suchedniowa z pełnym wyposażeniem wnętrz,
wiatrak "holender" z Grzymałkowa (1931 r.),
wiatraki z Grzmucina i Dębna,studnię dworską z Gór Pińczowskich,
plebanię z Goźlic wzniesioną ok. 1768r.
