Grodzisko w Gieczu
Giecz to dziś mała wioska położona 30 km na wschód od Poznania przy szosie z Gniezna do Środy Wielkopolskiej. W przeszłości – tysiąc lat temu – był to jeden z głównych ośrodków powstającego państwa polskiego. Pozostałością potężnego ośrodka osadniczego z przełomu X i XI wieku jest duże grodzisko i stojący nieopodal romański kościół w miejscu osady targowej.
O znaczeniu grodu w Gieczu świadczy zapis w kronice Galla Anonima o liczebności wojowników wystawionych do boju w czasach Bolesława Chrobrego: z Poznania 1300 pancernych i 4000 tarczowników, z Gniezna 1500 pancernych i 5000 tarczowników, z Włocławka 800 pancernych i 2000 tarczowników, z Giecza 300 pancernych i 2000 tarczowników (pancerni była to jazda ciężkozbrojna, najlepiej uzbrojona formacja wojska polskiego, tarczownicy byli wojownikami pieszymi).
Kres świetności Giecza nastąpił po najeździe księcia czeskiego Brzetysława w 1038 roku, kiedy to mieszkańcy grodu uprowadzeni zostali do Czech, a gród został zniszczony.
Dziś grodzisko w Gieczu stanowi rezerwat archeologiczny. Na jego terenie odkryto relikty romańskiego kościoła z X i XI wieku z dwuwieżową fasadą. Obok wznosi się znacznie późniejszy, drewniany kościół z XVIII wieku. Grodzisko jest dziś oazą ciszy, spokoju, z nostalgiczną nutą przemijania historii.
Włodzimierz Łęcki
Nauczyciel akademicki, krajoznawca, autor książek krajoznawczych, przewodników turystycznych. Członek honorowy PTTK. Wojewoda poznański, senator RP. Przewodniczący Komitetu Odbudowy Zamku Królewskiego w Poznaniu.
Podpis pod zdjęcie
Giecz, fragmenty palatium (fot. Zbigniew Szmidt)
