Zielony Domek pełen wspomnień

Ustrzyki Górne to niekwestionowane centrum turystyki górskiej w Bieszczadach. Tylko one pozostały nam ze wspaniałych przedwojen­nych Karpat Wschodnich. Jednym z ciekawszych obiektów tej miejscowości jest niepozorny, mały budynek, tzw. Zielony Domek, wciśnięty pomię­dzy kompleks turystyczny Hotelu Górskiego a kemping PTTK.

Bieszczadzki Ośrodek Historii Turystyki Górskiej „Zielony Domek” – bo tak brzmi jego pełna nazwa – funkcjonuje od ponad trzydziestu lat. Inicjatorem jego powołania był Edward Moskała, który do śmierci w 1995 roku był osobiście zaangażowany w jego rozwój. Choć z nazwy jest to ośrodek biesz­czadzki, to ze względu na uwarunkowania histo­ryczne tego regionu duża część ekspozycji poświę­cona jest obszarom położonym na wschód od obecnej granicy polsko-ukraińskiej. Tradycje tury­styczne Karpat Wschodnich w przedwojennej Pol­sce miały interesującą historię, praktycznie rów­norzędną z Beskidami Zachodnimi i Tatrami.

Tablica poświęcona pamięci
Edwarda Moskały

O turystyce na Kresach Wschodnich
Rozwój turystyki w pasmach Czarnohory, Gorga­nów i Bieszczadów Wschodnich prezentowany jest w tzw. Izbie Wschodniej. To jednocześnie sala tradycji turystycznych, które zostały przerwane wraz z wybuchem wojny w 1939 roku. Jej zada­niem jest przedstawienie osiągnięć polskich orga­nizacji turystycznych na Kresach Wschodnich w zagospodarowaniu obszarów górskich oraz ukazanie różnych form działalności i zaintereso­wań ich członków.

Obszar, jaki obejmuje ta część ekspozycji, przed­stawiają dwie mapy: wojskowa z czasów austriac­kich, obejmująca Galicję Wschodnią i teren Zakar­pacia, oraz druga – ukazująca zagospodarowanie turystyczne Karpat Wschodnich według stanu na 1939 rok. W kolejnych gablotach umieszczono dokumenty pochodzące z Oddziałów Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego we Lwowie, Stanisła­wowie, Kołomyi i Sanoku.

Następny fragment ekspozycji to tzw. kącik huculski, w którym zgromadzono materiały etno­graficzne z Huculszczyzny. Do najciekawszych pamiątek należą: oryginalne przedwojenne kilimy, elementy strojów oraz bogato zdobione narzędzia codziennego użytku. Najbardziej wartościowym eksponatem jest inkrustowana bartka (toporek huculski), podarowana gen. Kordianowi Zamor­skiemu przez Hucułów z Żabiego (obecnie Wercho­wyna). Ekspozycję huculską uzupełniają fotografie przedstawiające dawną wieś huculską, jej miesz­kańców oraz stare foldery reklamujące piękno Huculszczyzny i zachęcające do jej odwiedzania.

Kącik huculski w Izbie Wschodniej

Fotografie, mapy, biografie
Druga strona Izby Wschodniej to przede wszystkim gabloty z wydawnictwami i plansze fotograficzno­-tekstowe, obrazujące główne grupy górskie Karpat Wschodnich – od Bieszczadów po Czarnohorę. Wśród autorów fotografii wymienić należy Zyg­munta Klemensiewicza, Adama Lenkiewicza, Tade­usza Dohnalika i Stanisława Jaroszyńskiego. Zdjęcia ukazują piękno przyrody, sposoby uprawiania tury­styki letniej i zimowej, obiekty turystyczne i sakral­ne z tego terenu oraz przykłady budownictwa ludo­wego. Znajdują się tu także podstawowe informacje dotyczące Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego, Akademickiego Klubu Turystycznego oraz Karpac­kiego Towarzystwa Narciarzy z siedzibą we Lwowie. W gablotach zaprezentowano foldery, mapy i prze­wodniki z okresu międzywojennego. W górnej czę­ści ekspozycji znajdują się przedwojenne mapy wy­dawane przez Wojskowy Instytut Geograficzny (tzw. WIG-ówki). W izbie umieszczono również fo­tografie nieistniejących dziś schronisk górskich w Karpatach Wschodnich.

W powojennych Bieszczadach
Druga sala poświęcona jest głównie turystyce powojennych Bieszczadów, czyli w praktyce Biesz­czadom Zachodnim od lat 50. Ekspozycja w tej izbie ma charakter wielowątkowy. Jej głównym celem jest ukazanie rozwoju turystyki w Bieszcza­dach po II wojnie światowej, w obecnych grani­cach Polski. Przedstawiono tu wydawnictwa związane z regionem (w tym pierwsze powojenne przewodniki po Bieszczadach Mieczysława Orło­wicza i Władysława Krygowskiego), mapy tury­styczne, m.in. pierwszą dopuszczoną do obrotu mapę grzbietową Bieszczadów, wydaną przez KTG ZG PTTK, wydawnictwa zwarte, foldery itp. Przed­stawiono także rozwój bazy turystycznej, począw­szy od pierwszego schroniska PTTK w Ustrzykach Górnych. Pokazano również historię budowy pierwszej w Bieszczadach bacówki w Jaworzcu. Z działalnością tą nieodłącznie związana jest postać Edwarda Moskały. Jego podobizna z repro­dukcjami tablic pamiątkowych oraz mottem wskazującym na cel powstawania Ośrodków Kul­tury i Historii Turystyki Górskiej, znajduje się po prawej stronie od wejścia. Ten fragment wystawy przedstawia też inne zasłużone osoby – Ignacego Zatwarnickiego z Sanoka czy Wojciecha Stankie­wicza z Poznania. Jest to także część poświęcona utraconym judaikom i bieszczadzkim cerkwiom. Uzupełnieniem tego tematu jest zbiór miniatur obiektów sakralnych pogranicza polsko-słowac­kiego. Pomysłodawcą i wykonawcą ekspozycji jest były kustosz, a obecnie jeden z głównych prze­wodników po ośrodku, Adam Kucharski, który pasjonuje się modelarstwem. Jego makiety, wyko­nane z kartonu w skali 1:120 lub 1:150, przedsta­wiają najcenniejsze cerkwie wschodniej Słowacji oraz południowo-wschodniej Polski, a także syna­gogę z Przemyśla i cerkiew w Gutach (Czechy).

Miniatura Cerkwi św. Michała Archanioła w Ladomirovej, Słowacja

Ciekawostką jest ozalidowa mapa Bieszcza­dów, na której Edward Moskała zaznaczył swoje powojenne wędrówki po tym regionie, związane ze znakowaniem Głównego Szlaku Beskidzkiego wspólnie z Władysławem Krygowskim. Najważ­niejszym eksponatem tej części ekspozycji jest krzyż cerkiewny z tutejszej świątyni, która została spalona w 1947 roku. Uzupełnieniem tej sali jest nie­wielka ekspozycja przyrodnicza oraz wzbudzające zainteresowanie odciski łap niedźwiedzia biesz­czadzkiego.

Tekst i zdjęcia Witold Grodzki
Kustosz Bieszczadzkiego Ośrodka Historii Turystyki Górskiej „Zielony Domek” w Ustrzykach Górnych.

Zielony Domek prowadzi Terenowy Referat Weryfikacyjny GOT, w którym turyści mogą zweryfikować książeczki GOT i wykupić przyznane odznaki. Ośrodek funkcjonuje w lipcu i sierpniu codziennie w godzinach 15.00–19.00, a od maja do października pełnione są także weekendowe dyżury. Warto wcześniej uzgodnić wizytę pod numerem 660-260-228. Szczegółowe informacje na facebooku oraz pod adresem: https://www.muzeum.ustrzykigorne.pttk.pl