Młochów – pałac z ziemniakiem w tle

Położony na skraju Lasów Młochowskich Mło­chów zachęca do wizyty urokliwym klasycy­stycznym pałacem wzniesionym dla nieślubnej córki ostatniego polskiego króla oraz atrakcyjnym parkiem ze stawami. Od lat prowadzi się tu bada­nia nad jednym z naszych ulubionych warzyw – ziemniakiem.

Młochów leży w gminie Nadarzyn, około 18 km na południe od powiatowego Pruszkowa. W źró­dłach pisanych wymieniany jest rok 1406, kiedy to należał do Młochowskich herbu Belina. Dobra Młochowskie pozostawały w rękach jednej ary­stokratycznej rodziny przez 176 lat. Wprawdzie nazwiska właścicieli są różne, ale powodem takiego stanu było to, że w kolejnych pokoleniach rodziły się same córki, które przyjmowały nazwi­ska swoich mężów: Kwilecki, Zawisza, Krasiński i Radziwiłł. Majątek Młochów w 1761 roku został kupiony przez Macieja Leona Sobolewskiego. W latach 1807–1825, dla jego syna Walentego i jego żony Izabeli (nieślubnej córki króla Stanisława Augusta Poniatowskiego), wzniesiono w stylu kla­sycystycznym, według projektu Jakuba Kubic­kiego, pałac z dwiema oficynami i oranżerią.
Gdy właścicielami Młochowa była Maria i Jan Zawiszowie, pałac, park i ogrody przeżywały okres największej świetności. Parkiem i ogrodami zajmo­wał się wówczas starszy ogrodnik Antoni Marks, któremu zdarzało się przez cały dzień oprowadzać wycieczkę Warszawskiego Towarzystwa Kwia­towego. W parku było wiele gatunków drzew i krzewów oraz klomby z kwiatami kobiercowymi i różami. W oranżerii znajdowały się egzotyczne drzewa i inne okazy roślin, a w sadach – liczne ga­tunki drzew owocowych i winorośli. W 1890 roku w parku wykopano trzy stawy. Dwa pierwsze po­łączono szeregowo upustem murowanym, przez który przelewała się woda, a kolejny – dużym mo­stem. Na jednym stawie usypano wyspę, na której usytuowano figurkę Matki Boskiej, poświęconą przez Marię Zawiszynę pamięci swojej matki, Alek­sandry z Sobolewskich hr. Kwileckiej. W 1915 roku pałac został spalony przez kozaków. W 1935 roku ostatnia właścicielka z tej rodziny, Magdalena Ra­dziwiłłowa, sprzedała majątek hrabiemu Erykowi Kurnatowskiemu.
W czasie II wojny światowej w Młochowie schronili się księża ze Zgromadzenia św. Michała Archanioła z wychowankami prowadzonego przez siebie domu dziecka. Po wojnie majątek przejęło państwo. Pustą oranżerię zajęli księża i przekształcili ją w kościół, który po wielu latach stał się świątynią parafialną. Sam pałac został odbudowany w latach 1948–1957. Kolejnymi wła­ścicielami majątku stały się instytucje rolnicze, od 1967 roku Instytut Ziemniaka.
W 1994 roku Instytut Ziemniaka przekazał zespół pałacowo-parkowy gminie Nadarzyn. Gmina z pomocą funduszy Unii Europejskiej przeprowadziła gruntowną rewitalizację parku. W 2022 roku wyremontowano zachodnią oficynę, nazwaną „Oficyną Kultury”, ponieważ została siedzibą oddziału Nadarzyńskiego Ośrodka Kul­tury i Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej. Niszczejący od 30 lat pałac czeka na renowację i zagospodarowanie.
W parku można usiąść koło fontanny z wido­kiem na pałac, zjeść gofra, lody i napić się kawy. Jest plac zabaw dla dzieci i siłownia na wolnym powietrzu. Organizowane są tam imprezy spor­towo-kulturalne, a od paru lat w miesiącach let­nich odbywają się niedzielne koncerty plenerowe „Zaparkuj w Młochowie”, przygotowywane przez Nadarzyński Ośrodek Kultury.
W parku zaczyna się zielony szlak turystyczny, który prowadzi do lasu zabytkową aleją lipową. Przecina się on ze szlakiem żółtym, prowadzącym z Rozalina do stawu w Krakowaniach, którego au­torem był hodowca ziemniaka, dr Zbigniew Czy­żewicz (1913–1986), strażnik i miłośnik przyrody. W lesie znajdują się dwa rezerwaty: Rezerwat „Młochowski Łęg” i „Młochowski grąd”. Druga za­bytkowa aleja lipowa prowadzi z Młochowa w kie­runku wsi Parole. Do Młochowa można dojechać także ścieżkami rowerowymi z Nadarzyna, Tar­czyna i Rozalina.

Tekst i zdjęcia prof. dr hab. Renata Lebecka
Pracownik Instytutu Hodowli i Aklimatyzacji Roślin – PIB, Oddział w Młochowie, interesuje się podróżami i muzyką poważną.

Zabytkowy, ceglany, trójarkadowy most wybudowany nad połączeniem dwóch stawów opartych na systemie rzeki Utraty